Iggy Pizza – czy możliwy jest ponowny efekt WOW?

Na początku był Piec, Piec na Szewskiej znaczy się, który furorę robi do dzisiaj, ale ważniejsze było co innego. Piec na Szewskiej przeprowadził rewolucję w myśleniu wrocławian na temat pizzy. Pamiętam jak jeszcze dziesięć lat temu standardem były pizzerie serwujące swoje wątpliwej jakości specjały na suchych, twardych i absolutnie niewyrośniętych plackach. Obowiązkowo z mozzarellopodobnym czymś na górze i sosem pomidorowym najgorszego rzutu. Piec i jego pizza w stylu neapolitańskim wniosła nową jakość, choć w dalszym ciągu nie wszyscy akceptują tak cienkie ciasto, brak chrupkości i niewielką ilość składników, co oczywiście akceptuję. W dalszej kolejności na rynku pojawiały się m.in. Happy Little Truck, Pizza Si, Ogień, Mania Smaku, VaffaNapoli, aż wreszcie okazało się, że Wrocław pizzą stoi. I to dobrą pizzą, a kolejne lokale czekają na otwarcie. 

W połowie października na Kuźniczej, tuz obok restauracji i klubu Cherry, próbę walki z wymienionymi wyżej markami podjęli właściciele Iggy Pizza. Szokujące są rozmiary lokalu, gdzie mieści się Iggy. Do zapełnienia pozostaje kilkanaście stolików ustawionych na długiej sali, zakończonej sporym barem i efektownym piecem. Wystrój jest prosty, ale zdecydowanie przemyślany, a połączenie różu, drewna, kafelek i sporej ilości naturalnej zieleni, tworzy całkiem spójną koncepcję, o jaką zazwyczaj ciężko w pizzeriach. 

Karta nie skrywa w sobie zbyt wielu zaskoczeń, bo i wrocławian w kwestii pizzy chyba ciężko w tym momencie już zaskoczyć. I tutaj widzę pewien problem jeśli chodzi o przyszłość Iggy Pizza. Pojawienie się z pizzą neapolitańską na rynku tak bardzo kojarzonym z Piecem czy HLT, to spore ryzyko, zwłaszcza, kiedy weźmiemy pod uwagę spory lokal i konieczność zapełnienia go. Plusów dopatruję się w godzinach otwarcia, bo drzwi otwarte do północy mogą sprawić, że kilku zbłąkanych wieczornych gości trafi codziennie na Kuźniczą. 

Mała podpowiedź na przyszłość – kelner, nieważne czy jest w pracy pierwszy dzień czy drugi, musi znać kartę, musi potrafić odpowiadać na pytania gości. Nasz nie potrafił, a marinarę pomylił z margheritą. Debiutanckie błędy, trzeba to wziąć na klatę. 

Na szczęście im dalej w las, tym było lepiej, a sama pizza, czyli główny punkt programu, wydaje się poziomem doganiać najlepszych. Ciasto dość mocno wyrośnięte na zaokrąglonych rantach, dobrze wypieczone, a przy tym miękkie i puszyste, nieźle wygarowane, o odpowiedniej strukturze pęchęrzykowej. Pojawia się też tak wyczekiwany dymny aromat i cieniutkie ciasto w środkowej części. Marinara (14 zł) zbyt mocno eksponuje kwaskowaty charakter pomidorów, dobrze ukryty w przypadku kompozycji z mozzarellą i włoską kiełbasą Nduja (23 zł). W tym wypadku ser łagodzi wyrazistość sosu, a kalabryjska kiełbasa nadaje lekko ostrego posmaku, czyniąc zestawienie bardziej kompleksowym.

Wyszedłem z Iggy Pizza w pełni zadowolony, bez większych uwag co do jakości produktów i samej pizzy. Cały czas mając jednak w głowie pewną wątpliwość względem kolejnej pizzerii tego typu we Wrocławiu. O ile Piec czy Si, a ostatnio VaffaNapoli i Mania Smaku na początku swojej drogi potrafiły wywołać efekt WOW, tak kolejne przybytki moją mieć z tym problem, pomimo przyzwoitej, wysokiej wręcz jakości. Trzymam kciuki, ale widzę sporo zagrożeń na drodze do sukcesu. Wrocław miastem dobrej pizzy? Zdecydowanie tak.

Iggy Pizza

Kuźnicza 10

FB

Komentarze

komentarze