Do wizyty w Pepe Ristorante od dłuższego czasu namawiał mnie znajomy, który bywa tam dość często i mocno zachwalał pizzę z tejże restauracji. Długo nie mogłem dotrzeć, głownie z powodu położenia. Pepe Ristorante znajduje się na ulicy Strachowskiego, kompletnie z drugiej strony miasta, aniżeli mieszkam. Weekend to jednak idealny czas na dłuższe eskapady, które przy małym dziecku i braku czasu są nieco utrudnione podczas tygodnia. W końcu więc miałem okazję wypróbować ich specjałów.
Lokal położony jest na Ołtaszynie, w małej uliczce, której sporym plusem jest to, że nawet przy dużym obłożeniu w restauracji, nie ma problemu ze znalezieniem miejsca parkingowego. Obiad można zjeść zarówno w środku, jak i na zewnątrz, ale ze względu na małe dziecko i raczej chłodny dzień, wybraliśmy pierwszą opcję. Dość szczęśliwie udało się nam znaleźć mały stolik, który akurat się zwalniał, natomiast reszta lokalu była wypchana po brzegi, a w środku panował typowo włoski szum, co stwarzało całkiem ciekawy klimat. Mimo ogromnego ruchu, kelnerka podeszła do nas z kartami bardzo szybko, mogliśmy więc skupić się na wybraniu dań, przyglądając się jednocześnie procesowi powstawania pizzy.
W menu, jak przystało na włoską knajpkę, znajdziemy pizzę i makarony, a także nieco spolszczone zupy i przystawki.
Decydujemy się na zupę pomidorową (10 zł), pieczywo czosnkowe z pieca (6 zł), pizzę prosciutto (18 zł) oraz tagliatelle z brokułami, kurczakiem i gorgonzollą (25 zł). Obsługująca nas pani przyjmuje zamówienie, po kilku minutach przynosi napoje i, czekamy. Ruch w lokalu był naprawdę duży, co chwilę ktoś podjeżdżał, aby odebrać swoje jedzenie na wynos, a pizze na dowóz wychodziły jedna za drugą. Dłuższe oczekiwanie na potrawy było jak dla mnie zupełnie zrozumiałe.
W końcu otrzymaliśmy pierwszą część zamówienia, a więc pieczywko czosnkowe z pieca, podawane na cieście pizzowym.
Przypatrywałem się jak zostało przygotowane pieczywo. Na kwadratowy placek ciasta wylana została mieszanka oliwy i drobno posiekanego czosnku, a całość upieczona w piecu. Całkiem fajna przystawka, delikatna, z wyraźnym posmakiem czosnku, idealna do zupy.
Zupa zarówno na żywo, jak i na zdjęciach nie wygląda zbyt zachęcająco, a przed jej skosztowaniem miałem pewne obawy. Szybko zostały jednak rozwiane przyjemnym smakiem. Owszem, jadłem lepsze zupy pomidorowe, ale ta była naprawdę smaczna, z dużą ilością bazylii oraz sera żółtego, który genialnie ciągnął się za łyżką przy każdej okazji. Właściwie to było takie połączenie kremu i tradycyjnej zupy. Część pomidorów została prawdopodobnie zblendowana, druga z kolei pokrojona na małe kawałeczki, dzięki czemu wyczuwalna była struktura zupy. Fajnie doprawiona, smaczna.
Po około 15 minutach od otrzymania zupy, na naszym stoliku pojawiły się dania głównie.
Pizza minimalistyczna jeśli chodzi o dodatki, które zresztą są rozrzucone dość niedbale. Nic to, próbujemy. Po pierwszy gryzie zaskoczenie, po drugim jeszcze większe, bardzo pozytywne. Ciasto jest cieniutkie, tylko na brzegach nieco grubsze, świetnie wypieczone, chrupiące od spodu. Mogę ją postawić na równi z pizzą z Pieca na Szewskiej, choć sposób ich wypiekania jest nieco inny. Ta z Pepe Ristorante spędza więcej czasu w piecu. Ciężko mi tak naprawdę opisać, dlaczego mi tak smakuje. Po prostu, jest cholernie smaczna, a dodatki fajnie się komponują. Lekko słony, miejscami lejący się, miejscami przypieczony ser, delikatny sos pomidorowy oraz soczysta szynka i genialne ciasto. Na pizzę wrócimy tu jeszcze nie raz i nie dwa, zresztą nie tylko na pizzę.
Uwielbiam wszelkiego rodzaju makarony, a jeśli są na dodatek zatopione w serowym sosie, to szczęście jest kompletne. Makaron okazał się strzałem w dziesiątkę. Porcja była spora, a smaki bardzo trafione, idealnie pasujące do siebie.
Tagliatelle było polane sosem śmietanowym z gorgonzollą, a z góry posypane jeszcze zwykłym żółtym serem, dzieki czemu całość doskonale przywierała do makaronu. Kawałki piersi z kurczaka fajnie współgrały z resztą, będąc dobrze przypieczone z zewnątrz i soczyste w środku, a najwięcej aromatu zapewniły brokuły, nadające sosowi dodatkowo lekko zielonego koloru. Tagliatelle było wyborne, mocno sycące, ale nie odmówiliśmy sobie na koniec jeszcze jednej przyjemności. Podczas jedzenia zauważyliśmy, że klienci z sąsiadującego z nami stolika zamówili tiramisu. Nie zastanawiając się długo, poprosiliśmy kelnerkę o takie samo dla nas. Cena – 14 zł.
Jak nas zapewniono, wszystkie desery przygotowywane są na miejscu, i jeśli to prawda, to odpowiedzialna za nie osoba naprawdę ma pojęcie o tym, co robi. Tiramisu było genialne, kremowe, a biszkopt stanowił tylko dopełnienie całości. Rozpłynęliśmy się.
Pepe Ristorante zapisujemy na liście miejsc, w których warto bywać, warto jeść i polecać znajomym. Każde danie, łącznie z deserem, było wysokiej jakości, dobrze dobrane smakowo i odpowiedniej wielkości. Kolejny raz okazało się, że nie trzeba otwierać restauracji w Rynku, żeby dobrze gotować.
Pepe Pizzeriaristorante
ul. Strachowskiego 12
facebook.com/PePe-pizzeriaristorante
Przekonujący opis i prawdopodobnie udam się na degustację, ale… Zdjęcia macie bardzo ciężkie. Wszystko wygląda jakoś tak słabo, a to tiramisu wygląda na przeogromne. Popracujcie nad kadrowaniem zdjęcia z nieco większej odległości, no a o sprzęcie nie będę zaczynać, bo w sumie treść ważniejsza niż sprzęt. 😉
Uwielbiam Pepe! Jedna z najlepszych włoskich restauracji we Wrocławiu.
Polecam spaghetti carbonara i zupę serową 🙂 w całym mieście nie ma takich jak w Pepe 🙂
Makaron wygląda strasznie ciężko. Nie za dużo sosu? Chyba sama się skuszę żeby to ocenić. Sprawdzę, czy jest lepiej niż w Siesta Trattoria, który u mnie jest na pierwszym miejscu. Wy już tam byliście?
Nie, jeszcze tam nie zawitaliśmy. Co do ciężkości sosu, to trudno się spodziewać, żeby był lekki skoro jest robiony na śmietanie i serze. Przede wszystkim był bardzo smaczny.