Jedna uwaga do tytułu – tak, wiem, że Bosco nie odnosi się do boskości.
Dużo tej pizzy ostatnio na blogu, ale prawdę mówiąc nie mogło być inaczej, skoro w na przestrzeni dwóch miesięcy – września i października, otworzyło się kilka kolejnych pizzerii, z których większość wyposażono w piec opalany drewnem. W ogóle to śmieszne, że jeszcze trzy lata temu otwarcie kolejnych miejscówek z piecem na drewno wzbudzało sensację. Obecnie każdy taki start kwitowany jest prychnięciem – phi, następni…
Temat pizzy w stolicy Dolnego Śląska porusza dość mocno wszystkich fanów jedzenia, bo rzeczywiście w naszym niespecjalnie włoskim mieście mamy ogrom pizzerii na poziomie aspirującym do bycia w czołówce w całej Polsce. Nie wiem czy to specyfika miasta, jego studenckiego, luźnego klimatu, ale Wrocław polską stolicą pizzy jest, i basta. Jednym z lokali otwartych w omawianym okresie jest znajdująca się w pobliżu Uniwersytetu, pomiędzy ulicami Szewską i Kuźniczą, pizzeria AleBosco.
Czym postanowiło się wyróżnić AleBosco? Na pewno obrotowym piecem Tutto Tondo, którym dysponują jedyne dwie inne pizzerie w Polsce. Piecem, którego główną zaletą jest wydajność, a także mniejsze zaangażowane pizzaiolo, muszącego mieć jedynie oczy dookoła głowy oraz refleks, aby pizza nie spaliła się zbyt szybko. Drugi wyróżnik to piwo. Piwo, a dokładniej 19 kranów, jakimi ekipa AleBosco chwali się w menu. Koncept jak najbardziej ciekawy – piwo i pizza stanowi połączenie lubiane chyba przez każdego.
Problem jest tylko jeden – piwa nie ma, bo nie ma koncesji. O ile podczas otwarcia ta informacja rzuciła mi się w oczy, tak w kilka tygodni po starcie wydawało mi się, że sprawa została załatwiona, dlatego na pizzę przyjechałem komunikacją miejską, aby potestować co też znajduje się na kranach. Niestety, w odpowiedzi na zamówienie usłyszałem, że piwa nie ma. No szkoda, bo wchodząc do taproomu, spodziewałbym się jednak tak lubianego przeze mnie napoju.
Menu podzielono na kilka działów – makarony, przysmaki, przystawki, sałatki oraz najważniejsze w zestawie pizze. Do wyboru jest 13 tradycyjnych placków oraz 3 rodzaje calzone. Decydujemy się na dwa klasyki, a że wewnątrz wielkich tłumów nie odnotowaliśmy, swoje zamówienie otrzymaliśmy już po kilku minutach.
Na początek ciasto, przygotowywane na mące 5 stagioni. Jak mówią specjaliści – dobrej, choć ciężkiej i niestabilnej. I rzeczywiście, choć w pierwszej chwili wszystko wygląda bardzo pozytywnie, po pierwszych gryzach można odczuć, że ciasto nie jest jeszcze dopracowane na maksa. Niedopieczone, blade od spodu – może to kwestia niewłaściwie nagrzanego pieca, trochę bułowate, pozbawione tak potrzebnej lekkości na rantach. Oczywiście, jest niezłe, ale i oczekiwania również są spore. Cieszy, że na pizzę trafia dobry produkt, przyzwoitej jakości sery oraz wędliny, a pozbawione nadmiernej kwasowości pomidory to górna półka. Pewne zastrzeżenia można mieć do pizzy Cztery sery (28 zł), która od ilości płynów na pierwszy rzut oka wyglądała trochę jak zupa. Spianata calabra (25 zł) z salami i jalapeno zaczerwieniła nasze przełyki subtelną ostrością, swoją wyrazistością dorównując pizzy serowej.
Czy AleBosco wskakuje do ścisłej czołówki wrocławskich pizzerii? Myślę, że na ten moment nie, a żeby tak się stało, potrzebne będzie jeszcze lepsze zaznajomienie się z piecem i zwyczajnie opanowanie go. Przykłady choćby Oliwa i Ogień pokazują, że nie trzeba się silić na piec ściągany z Włoch, a przy odpowiednich umiejętnościach i wiedzy, wystarczy wersja polska. Przy AleBosco stawiam mały znak zapytania, powiązany również z piwem. Piwem, które miało być, a go zabrakło.
AleBosco
Uniwersytecka 1
