Przez długie lata włoski pasaż na ulicy Więziennej trochę mnie odstraszał. Unikałem go chyba podświadomie, bojąc się zarówno cen, jak i tłumów uderzających do zlokalizowanych w tym miejscu restauracji. Obecny rozwój wrocławskiej gastronomii sprawił, że tłumów już nie ma, co akurat bardzo mi pasuje, bo do restauracji Tralalala wpadam w środku tygodnia, na szybki obiad podczas krótkiej przerwy od pracy.
Nazwę Tralalala większości wrocławian kojarzy się głównie z lodziarnią, jedną z moich ulubionych. Zresztą adoratorów letniego przysmaku z Więziennej znalazłoby się jeszcze kilku więcej. Po sukcesie lodziarni, właściciel Tralalala na początku 2014 roku postanowił wystartować z poważniejszym projektem – włoską restauracją, w której podawane jedzenie miałoby jak najbardziej przypominać to z Półwyspu Apenińskiego.
Bardzo do gustu przypadł mi wystrój lokalu. Stylistyka utrzymana w drewniano-białym klimacie z fioletowymi elementami sprawia pozytywne wrażenie, które potęguje wszechobecny w Tralalala język włoski. Na kuchni rządzą rodowici Włosi, kelner oraz właściciel także kontaktują się w obcym dla nas narzeczu. Raczej nikt nie dba specjalnie o ciszę, przez co, pomimo niewielu klientów w środku, lokal żyje.
Zaczynam od kawy i przeglądnięcia menu. Bardzo obszernego, różnorodnego, chwilami nieczytelnego. Ważną rolę odgrywają w nim owoce morza i tylko szkoda, że nie są wystawione na gustownej ladzie chłodniczej przy wejściu do lokalu, co może budzić przypuszczenia o braku świeżych dostaw.
Na dzień dobry ruszam z minestrone (18 zł), o którym ciężko powiedzieć, aby było niesmaczne. Po prostu to taka nie za bardzo doprawiona zupa warzywna dla przedszkolaków. Zupa przyjemnie warzywna, odświeżająca, ale bez elementu przełamania, choćby nawet parmezanem.
Tagliolini carbonara (35 zł) sprawia, że nawet pomijając inne, mniej udane dania, mogę wracać do Tralalala częściej. Dzisiaj, jutro, pojutrze. Ugotowany w punkt makaron, żółtko, sól, pieprz, cudnie miękkie guanciale i trochę parmezanu. W prostocie siła. Lepszej carbonary w tym mieście nie jadłem.
Gorzej mają się sprawy z pizzą. Quattro formaggi (30 zł) jest dosłownie zalana serem. Oczywiście, to pizza serowa, ale do tego stopnia naładowana, że aż rozmokła. Poza tym rozczarowuje samo ciasto. Twarde, gumowate, ciężkie do pokrojenia na brzegach, bo na środku pizzy właściwie zlewające się z serem. Szkoda, bo ilość sera i słabiutkie ciasto niweczą przyjemny balans, który zapewniają słona mozzarella i parmezan, ostra gorgonzola i łagodząca całość ricotta.
Tralalala zapewne chciałoby aspirować do miana czołowej włoskiej restauracji w mieście. Włoscy kucharze, włoski język, ciekawy wystrój, wszystko fajnie, ale trochę brakuje najważniejszego, a więc smaków. Pizza jest porażką, makaron wybitny, zupie brakuje wyrazistości. Za dużo ozdobników, za mało konkretów.
Aha, jeszcze jedno. Co tam, że trzeba było poluzować pasek od spodni. Być obok i nie wpaść, głupio. Musiałem, po prostu musiałem wziąć małą porcję pistacjowych i kinder county. Bo lody to Tralalala ma świetne.
Tralalala Pizzeria Ristorante
ul. Więzienna
facebook.com/tralalala.ristorante
W Pasta i Wino dostałem genialną Carbonarę z chrupiacym boczkiem. Nie ma jej w menu, ale to nie był problem.
Coś autor ostatnio nie jest zbyt pochlebny w swych opiniach…
Zastanawia mnie, jak można powiedzieć, że zupa jest przyjemnie warzywna, odświeżająca, ale w sumie to nadaje się tylko do przedszkola? Jakich elementów zaskoczenia autor oczekuje w każdym z dań?
I czy pizza w Piecu (jedna z najlepszych, ile nie najlepsza u nas, we Wro) nie jest również rozmoknięta w środku? Nigdy mi to nie przeszkadzało 🙂
Pozdrawiam SERdecznie.
No właśnie można tak powiedzieć, bo zupa jest leciutka, warzywna, ale brakuje jej większej ilości pomidorów i zbalansowania smaków.
Co do opinii – a mam na siłę koloryzować i pisać nieprawdę::)
Pizza z Pieca z czasem moknie w środku, ale delikatnie i jest się w stanie odróżnić ciasto od sera. W tym wypadku nie za bardzo, bo ser zlał się z ciastem.
Patrzę na te lody i naprawdę ciężko mi uwierzyć, że są świetne. Fakturę mają okropną. Byłam w Tralalala podczas ostatnich wakacji, wraz z ekipą magazynu Kocioł robiliśmy porównanie wrocławskich lodziarni i te były na szarym końcu, wodniste, mało wyraziste, jakby z proszku – mam wrażenie że niektóre marketowe lody są smaczniejsze.
Hmm, byłam w Tralalala w poniedzialek i lada chlodnicza z rybami i owocami morza była 😀
A ja we wtorek i była puściutka:)
Byłem raz na pizzy:
– pizza przypalona na środku, od spodu
– składniki puściły bardzo dużo wody (pizza była tylko z pieczarkami, szynką oraz serem)
– po włoskiej pizzerii spodziewałbym się jakiejś lepszej szynki, a jednak ta którą dostaliśmy niewiele się różniła od szynki konserwowej, a może nawet taką była…
Myślę, że powrotu nie będzie 🙂
W lasagne i calzone osobiście przeszkadzał mi smak ricotty, nie mówiąc już, że calzone było dość twarde i przypalone. Natomiast risotto z borowikami to istny cud!
Carpaccio wołowe za to potrafiło nasycić dwie osoby, a to tylko przystawka.