Zaraz po ukazaniu się drugiej polskiej edycji przewodnika kulinarnego Gault&Millau, wpadłem na pomysł, aby w przeciągu kolejnych dwunastu miesięcy odwiedzić jak najwięcej wyróżnionych restauracji w ramach cyklu „Śladem gault&Millau 2016”. Początkowo myślałem – zgodnie z profilem bloga – o Wrocławiu, ale los chciał, że jako pierwszą odwiedziłem gdyńską restaurację Krew i Woda. Kolejny krok to już stolica Dolnego Śląska, a dokładniej restauracja Novocaina, która otrzymała 10 punktów, a więc minimalną ilość umożliwiającą umieszczenie w żółtym przewodniku.
Po zasięgnięciu opinii na temat Novocainy u znajomych, przeważały stwierdzenia o przemijającej od kilku lat świetności tego miejsca, gdzie swego czasu obok dobrze prosperującej restauracji znajdowała się dość popularna dyskoteka. Nie ukrywam, że obecność Novocainy w przewodniku Gault&Millau wywołało także i u mnie niemałe zdziwienie, ale traf chciał, że przechadzając się któregoś mroźnego dnia po wrocławskim Rynku zgłodnieliśmy. Przerzuciłem w myślach kilka miejsc z listy do odwiedzenia i wybór padł właśnie na Novocainę.
Do środka restauracji wchodzi się przez wysokie, ciężkie i drewniane drzwi, po drodze przechodzi przez stanowiącą niemalże granicę kotarę, a po chwili oczom ukazuje się przedziwny wystrój lokalu. Czy jest ładnie? Może kilkanaście lat temu, ale w tym momencie złote lustra, wytworne kinkiety i czerwone obrusy na stołach wywołują jedynie delikatny uśmiech na twarzy. Ni to secesja, ni to awangarda. Wystrój sprawia, że głupio tu wejść ot tak, z ulicy, w zwykłym stroju. Sztywny nastrój trochę zniechęca.
Sytuację trochę rozładowuje przemiły kelner. Podchodzi natychmiast, przynosi sprzęt do malowania dla Kazika, a także menu dla nas. Niestety, karta pierwszą świeżość przeżywała pewnie kilka lat temu. Resztki dań pomiędzy stronami niezbyt pasują mi tutaj do Gault&Millau.
Samo menu to przekrój dań kuchni śródziemnomorskiej, poczynając od niezniszczalnej pizzy, po makarony oraz dania typowo mięsne, a także oczywiście owoce morza. Ceny mocno „rynkowe”, mogące nieco odstraszyć spore grono klientów. Decydujemy się zupę dnia (15 zł), w tym wypadku oczywisty do bólu krem z pomidorów z szynką parmeńską, a także dwa makarony, według karty świeże – strozzapreti z łososiem (38 zł) oraz papardelle z polędwicą wołową (44 zł).
Krem z pomidorów z szynką parmeńską to bardzo poprawna zupa, z wyraźnie zaznaczoną strukturą i dobrze zbalansowanym smakiem, znajdującym się gdzieś idealnie po środku pomiędzy słodkim a kwaśnym. Szynka przemknęła właściwie niezauważona, skrojona w malutkie kawałki zniknęła w gęstym kremie.
Strozzapreti al salmone e Pepe Rosso, a więc ugotowany w punkt makaron w kremowym sosie koperkowym z łososiem, suszonymi pomidorami i porem. Danie, mimo że rybne, to dość ciężkie za sprawą śmietanowego sosu, ale ciekawe. Całość została dobrze przyprawiona, na pierwszy plan wysuwa się charakterystyczny smak lekkiego łososia, a w spajającym wszystko gęstym sosie wyraźnie zaznaczone są koperkowe i miętowe nuty.
Papardelle Manzo e Funghi to makaron w podany w towarzystwie polędwicy wołowej, borowików i czerwonej papryki, stanowiący pewną azjatycko-włoską wariację na temat dania, z odgrywającym znaczącą rolę sosem sojowym. Sam pomysł bardzo ciekawy, natomiast wykonanie słabiutkie. Smak został zdominowany przez niedokładnie odparowane z sosu wino, którym dodatkowo nasiąkły grzyby. W tej sytuacji makaronu nie jest w stanie uratować nawet polędwica.
Tiramisu rozbawia nas swoim sztucznym ozdobnym kwiatkiem, który doskonale wpasowuje się w cały koncept czerwonego obrusu rodem z PRL-owskiej knajpki. Jest kremowe, potwornie słodkie i z niewielką ilością ciasta. Ale ten kwiatek…
Restauracja Novocaina to nie jest poziom Gault&Millau, bezdyskusyjnie. To miejsce, które może i kiedyś było pewnikiem odpowiedniego poziomu, ale to relikt przeszłości. Było, minęło. I nie wróci, przynajmniej na to wygląda, bo czas się tu zatrzymał. Czuć to zarówno w wystroju, jak i na talerzu.
Novocaina
Rynek 13
facebook.com/RestauracjaNovocainaWroclaw
Makaron z łososiem jest daniem bezmięsnym?
Myślę, że wiadomo o co chodziło, ale ok – technicznie to błąd.
Jasne, że wiadomo. Czepiam się.
Pozdrawiam
Takie czepianie rozumiem w 100%:)
To nie tak, że się czepiam żeby się przyczepić, bo jako czytelnik bloga od początku, nie mam ku temu powodów. To po prostu irytujący błąd, który często widzę i później ludzie tak powtarzają i się dziwią „jak to nie jesz ryb?”. Więc absolutnie nie ma co brać tego zbyt poważnie, czy jako przyczepianie się na siłę 😉
Miłego dnia!