Ciężko pisze się o takich miejscach jak Dinette. Chcesz coś wynaleźć, zachodzisz w głowę jak to im coś zarzucić, opisać jakieś fatalne zachowanie obsługi, wpadkę kucharza, fatalny wystrój. Nic, dosłownie nic się nie znajdzie. Zwłaszcza w nowym lokalu Dinette na Placu Teatralnym, bo o tym w Sky Towerze można by na siłę powiedzieć, że jest za mały.
Ale to prawda – Dinette przy Operze to miejsce kompletne – znajdujące się w doskonałej lokalizacji, z wnętrzem łączącym dwa światy – poranno-popołudniowy oraz wieczorowy z barem i osobnym menu. Jeśli lubicie bywać w Dinette, jeśli lubicie bywać w Di, tym bardziej polubicie nowe Dinette, które niejako łączy oba lokale w jednym, a dodatkowo dokłada wspomnianą wyżej opcję wieczorową.
Karty są właściwie trzy – poranna, ze śniadaniami, obowiązuje do 12. Druga, obiadowa i trzecia typowo barowa m.in. z tatarem i ostrygami. Testy dwóch ostatnich dopiero przede mną, dzisiaj opcja śniadaniowa, czyli po części przemycona z Di, a po części udoskonalona.
Wnętrze nawiązuje do wystroju zarówno Dinette, jak i Di, tych ze Sky Towera, ale idealnie się przenika. W centralnym punkcie ponownie znalazło się miejsce dla ogromnego, kilkuosobowego wspólnego stolika, w części bliższej Rynku postawiono na barową kameralność, ciemniejsze lampy i bar, a podobnie jak w dwóch wcześniejszych lokalizacjach ważnym elementem jest kuchnia oraz oczywiście pieczywo, które spotykamy tu na każdym kroku.
W dalszym ciągu Dinette kojarzy się z nieformalną atmosferą, ale i miejscem, do którego chce się zaprosić zarówno żonę na obiad, jak i klienta na biznesową kolację. Jest przyjemnie i swobodnie, a do tego smacznie, o czym zaraz.
Sposób obsługiwania gości pozostał bez zmian. Zamawiamy przy barze, zajmujemy miejsce i czekamy na dostarczenie zamówienia. Na dzień dobry coś z oferty Di Specials, w której znalazło się miejsce m.in. dla foie gras, domowej kaszanki i hummusu. Wybieram jednak coś jeszcze innego – bliny z łososiem i śmietaną (25 zł). To teoretycznie klasyczne zestawienie, ale po wgryzieniu się wewnątrz dania, szybko odchodzę od tej teorii. Gryczane, nieco puszyste bliny mają ilościową przewagę na talerzu, ale tak naprawdę stanowią tło dla świetnego łososia. Lekko słonego, delikatnego, a także wyraźnie cytrusowego. Ryba sama w sobie sprawia wrażenie leciutkiej, a odczucie to dodatkowo potęguje minimalna ilość śmietany, nadająca całości odpowiedniego nawilżenia, a także lekkości.
W międzyczasie espresso z widokiem na Operę. Przyznacie, że nie wygląda to źle.
Za kilka dni wpadam ponownie, dając obsłudze czas na ogarnięcie się, choć od pierwszego dnia spisuje się poprawnie. Zamawiam bajgla z pastą jajeczną (11 zł). Pieczywo bez zastrzeżeń – odpowiednio zbite, a zarazem chrupiące. Pasta jajeczna chyba nieco ewoluowała od mojej ostatniej wizyty, bo jest idealnie kremowa, złączona majonezem i wewnątrz przekrojonego na pół bajgla znajduje się jej całkiem sporo, dzięki czemu samo pieczywo nie jest suche, a całą kompozycję dodatkowo wzmacniają liście szpinaku.
Drugie poranne danie tego dnia to śniadanie kolonialne (18 zł). Tak przystępne, dla każdego, że jestem pod dużym wrażeniem, mimo że wcześniej ta pozycja jakoś mi umknęła. Wędzone kawałki pstrąga dość szybko zaczynają odgrywać pierwszoplanową rolę, ale ryba nie istnieje w pojedynkę. Wzorowo przygotowany, przyjemnie ostry ryż z curry, przełamany ziołową, orzeźwiającą kolendrą i słodkim groszkiem oraz z dodatkiem jajka z jeszcze płynnym żółtkiem. Takie zestawienie spokojnie mógłbym jeść każdego poranka.
Ktoś powie, że po zjedzeniu trzech pozycji niepotrzebnie wystawiam cukierkową laurkę dla Dinette. Znając profesjonalizm osób tu pracujących, jestem pewien, że każde inne danie ze śniadaniowej oferty nowego Dinette prezentuje podobną klasę. Mam słabość do Dinette, mam słabość do Di, mogę tu wpadać na śniadanie codziennie. Jeśli znajdziecie drugie miejsce z tak dopracowanymi opcjami porannych posiłków, dajcie znać. Tymczasem lecę do Dinette.
Dinette
Plac Teatralny 8
Ja ostatnio jadłam tego bajgla to był strasznie słaby. Był taki „zbity” że smakował jak zleżały przez tydzień. Serio, ledwo co zjadłam. O chrupkości nie było mowy… Pasty jajecznej nie było zbyt dużo, no ale akurat była całkiem spoko. Tylko że przez tego twardego i gumiastego bajgla ciężko było ją wyczuć. Jestem totalnie zawiedziona, bo odwiedzałam Di w Sky Tower i wszystko było super. Może to jednorazowa wpadka…
hmm według mnie nie powinieneś recenzować knajpy po spróbowaniu jednej opcji dań. Zdjęcia również pozostawiają wiele do życzenia. Wystarczy dobry kąt, nie ucinanie talerzy i odejście od tych maksymalnych zbliżeń i będzie ok 🙂 Zerknij na zdjęciaWygrywam z Anoreksją…no bajka!
Ja opisałem śniadania. Kolejne opcje pewnie niebawem na blogu. Co do zdjęć, no to fakt, nie ma się czym chwalić.